16 listopada br. odbyła się międzynarodowa konferencja „Wyzwania ekologiczne i pandemiczne: między egoizmem a solidarnością”. Udział wzięli w niej eksperci, którzy dzięki swojemu autorytetowi naukowemu wpływają na kierunek dyskursu dotyczącego reform społecznych i politycznych w Europie, a równocześnie proponują konkretne rozwiązania związane ze zwiększaniem indywidualnej i wspólnotowej odpowiedzialności. Organizatorami konferencji było Centrum Myśli Jana Pawła II oraz Fundacja Konrada Adenauera przedstawicielstwo w Polsce we współpracy ze Światowym Ruchem Katolików na rzecz Środowiska.
Poszczególne wystąpienia można obejrzeć klikając tutaj.
Zarówno mieszkańcy Warszawy, jak też Europy i świata, zmagają się dzisiaj z dwoma wyzwaniami: pandemicznym i klimatycznym. Na szczęście panuje powszechna zgoda co do istnienia tych problemów oraz konieczności troski o ich rozwiązanie w duchu solidarności i braterstwa, ale z zachowaniem refleksji nad wartością osoby w całym skomplikowanym procesie wychodzenia z kryzysów – mówi dr hab. Dominika Żukowska-Gardzińska, koordynatorka projektu z Centrum Myśli Jana Pawła II. Wiadomo, że musimy jako mieszkańcy naszej planety działać na rzecz klimatu i że musimy być solidarni z ofiarami pandemii. Jednak cały czas w debacie publicznej ścierają się różne wizje rozwiązań obecnych kryzysów. Jesteśmy świadkami powszechnej dyskusji na temat podstaw, na których mamy budować nowy ład i sprawiedliwą transformację w Europie. Europa zdaje właśnie sprawdzian z wartości, które ją tworzą.
Jest to refleksja nad dwoma pozornie tylko niezwiązanymi ze sobą obszarami tematycznymi: pandemią i ekologią. Podejmowane tematy spotykały się we wspólnym mianowniku – refleksji nad pojęciem solidarności i sprawiedliwości w wymiarach indywidualnym i globalnym. Sprawiedliwość, mówił Jan Paweł II polega na uczestnictwie wszystkich członków społeczności w wypracowanych przez nią dobrach. Celem tego wymiaru sprawiedliwości jest troska o zaspokojenie podstawowych potrzeb osoby i stopniowe niwelowanie różnic w statusie ekonomicznym i społecznym (Centesimus annus, 8).
Kryzys koronawirusa pokazał, że gospodarka, praca, zdrowie, jakość życia, środowisko, przepływ osób i towarów, są ze sobą nierozerwalnie związane. W momencie gdy przypomnieliśmy sobie jako społeczeństwa o potrzebie ekologicznego ożywienia, pandemia jeszcze mocniej wyostrzyła i uświadomiła nam potrzebę współpracy na rzecz wzmacniania wartości i jakości życia człowieka. Wartości ekonomiczne zostały zepchnięte na drugi plan. I choć koronawirus mamy nadzieję zostanie kiedyś przezwyciężony, to temat ekologii ludzkiej i pytanie czym ona jest będzie niezmiennie nam towarzyszył. Dlatego wydaje się, że potrzebujemy nowych modeli myślenia i ciągłego uczenia się. Stąd też pomysł na konferencję: aby posłuchać się nawzajem w różnorodności naszych specjalizacji i zainteresowań
Szczególną uwagę warto zwrócić na kilka nazwisk prelegentów, którzy wystąpili w konferencji. Timo Hämäläinen to analityk z SITRY w Finlandii, który wskazuje, że pandemia jest kolejnym zaskakującym kryzysem i dobrym przykładem złożonych problemów, do których nasze istniejące struktury zarządzania nie są przystosowane. Profesor Adrian Papst to politolog z Uniwersytetu w Kent w Wielkiej Brytanii, gdzie pełni funkcję dyrektora Szkoły Polityki i Stosunków Międzynarodowych, zajmuje się granicami liberalnej demokracji i kapitalizmu, a także ideami postliberalnymi.
Warto również zwrócić uwagę na głos płynący z Warszawy. Jest ona bowiem, wśród innych polskich miast, na pozycji lidera w kwestii ekologii i polepszania warunków życia mieszkańców. O dobrych praktykach ekologicznych w mieście będzie mówić Patrycja Stawiarz, Dyrektor Biura Ochrony Środowiska m. st. Warszawy. Słowo do uczestników konferencji skieruje też Aldona Machnowska-Góra, wiceprezydent Warszawy – metropolii laureata tegorocznej edycji konkursu Eco-Miasto.
Rozmawialiśmy o mieszkańcach stolicy i innych miast Europy, które pomimo kryzysów decydują się na szybkie tempo zmian w obszarach infrastruktury, urbanistyki, ale też edukacji i zmiany postaw, chociażby zwrócenia uwagi na kulturę pracy w miejskich instytucjach, relacje pracownicze, działania równościowe.
