Publikacja Centrum Myśli Jana Pawła II pt. „Ubóstwo – nasza wspólna sprawa” zawiera fragmenty przemów, orędzi, homilii i encyklik Jana Pawła II, w których podnosił on temat ubóstwa, głodu, niesprawiedliwej dystrybucji dóbr i nawoływał do wspólnej pracy na rzecz najuboższych. Książka powstała we współpracy z Polską Akcją Humanitarną oraz Caritas Polska.
Wrażliwość na ludzką krzywdę i nędzę, walka z niesprawiedliwością społeczną, niezgoda na wykluczanie różnych osób i grup z życia społecznego stanowią stały element myśli Jana Pawła II, który oparty jest na jego personalizmie. Zakłada on, iż każdy człowiek jest osobą, która spełnia się przez wolne i rozumne działania. Ubóstwo fizyczne czy duchowe godzi bezpośrednio w wartość osoby, nie pozwalając jej na godne życie i rozwój. Ubóstwo odbiera człowiekowi zdolność do samostanowienia i panowania nad swoim losem. Ubóstwo depersonalizuje.
Z okazji Międzynarodowego Dnia Walki z Ubóstwem – 17 października – Centrum Myśli Jana Pawła II udostępnia publikację elektroniczną zawierającą najważniejsze idee Jana Pawła II, które dotyczą istoty ubóstwa, jego przyczyn, form i sposobów walki z nim. Wybrane fragmenty z dokumentów i przemówień Jana Pawła II pokazują, jak ważne miejsce w jego działalności zajmował problem ubóstwa. W publikacji znajdzie się też przekrojowy tekst na temat ubóstwa w Warszawie, Polsce i na świecie autorstwa dr hab. Ryszarda Szarfenberga oraz szereg unikatowych fotografii z miejsc, gdzie szczególnie dziś widoczne jest ubóstwo. Jego skala i zakres są nadal bardzo duże, stanowiąc nadal wielkie wyzwanie dla ludzkości.
Jedną z najbardziej doniosłych aspektów myśli Jana Pawła II, które odnoszą się nie tylko do walki z ubóstwem, ale swoistej filozofii życiowej i rewolucji we wrażliwości społecznej jest wprowadzona przez niego kategoria „opcji na rzecz ubogich”. Jej istotą jest, z jednej strony umożliwienie ludziom przezwyciężenia stanu ubóstwa i podjęcie odpowiedzialności za swoje życie, z drugiej zaś kierowanie się specjalną formą pierwszeństwa (uprzywilejowania) w zwracaniu uwagi na potrzeby osób ubogich. „Dziś, gdy kwestia społeczna nabrała wymiarów światowych, owa miłość preferencyjna oraz decyzje, do jakich pobudza, nie mogą nie obejmować wielkich rzesz głodujących, żebrzących, bezdomnych, pozbawionych pomocy lekarskiej, a nade wszystko nie mających nadziei na lepszą przyszłość; nie można nie brać pod uwagę istnienia tych rzeczywistości”- pisał w 1987 r. papież.