Logo Centrum Myśli Jana Pawła II

Papieska Szkoła Letnia – szkoła wędrowna w Beskidzie Niskim

Relacja ILONY PIĄTEK (uczestniczki turnusu)


Piątek (25.08.)
DUKLA – HUTA POLAŃSKA
W piątek rano, po całonocnej podróży pociągiem z Warszawy do Sanoka, grupa stypendystów rozpoczęła trzeci turnus Papieskich Szkół Letnich w Beskidzie Niskim. Pierwszym punktem na trasie wędrówki była Dukla. Po zwiedzaniu kościoła oo. bernardynów i zapoznaniu się z historią Św. Jana z Dukli wyruszyliśmy do pustelni świętego. Idąc górskimi szlakami, dotarliśmy do Huty Polańskiej, miejsca pierwszego noclegu. Wieczorem, po wspólnej kolacji, kierownik obozu – Jacek Kaniewski wyjaśnił ideę „papieskiego wędrowania”. Tłumaczył też, że odpoczynek to nie tylko odpoczywanie, ale także, jak to rozumiał Jana Paweł II, „od-poczynanie”, czyli tworzenie „od początku”. Był czas na wzajemne poznanie się i integrację. Wychowawczyni Basia Grzonka nauczyła obozowiczów pieśni na zakończenie dnia „Idzie noc”, którą przed laty śpiewali studenci wędrujący po górach z ks. Wojtyłą.

Sobota (26.08.)
HUTA POLAŃSKA – KRĘPNA
Rano wyruszyliśmy z Huty Polańskiej na całodzienną wędrówkę. Podczas odpoczynków na górskich szlakach rozważaliśmy temat wolności w nauce Jana Pawła II, m.in. w encyklice Veritatis splendor. Po kilku godzinach wędrówki zdobyliśmy szczyt Wysokie (657 m n.p.m.), a następnie dotarliśmy do Krępnej. Wieczorem, przy ognisku, dzieliliśmy się refleksjami na temat wolności.

Niedziela (27.08.)
KRĘPNA – BARTNE

Po porannej mszy św. w kościele św. Dymitra z 1871 roku wyruszyliśmy w góry. Wędrując górskimi szlakami, pokonaliśmy dystans Krępna – Bartne i zdobyliśmy trzy szczyty: Kolanin (705 m), ¦wierzowa (801 m), Magura (845 m). Po drodze minęliśmy wzgórze, na którym 14 sierpnia 1953 roku ks. Karol Wojtyła odprawił mszę św., czego dowodem jest tablica pamiątkowa ze słowami Papieża: „Pilnujcie mi tych szlaków”. Po całodziennej wyprawie dotarliśmy wieczorem do bacówki na Magurze Wątkowskiej.

Poniedziałek (28.08.)
BARTNE – MAGURA MAŁASTOWSKA

W poniedziałek wyruszyliśmy na Magurę Małostowską. Podczas wędrówki minęliśmy cmentarz wojskowy z okresu I wojny światowej. Wieczorem rozmawialiśmy na temat sensu pracy i trudu. Wszyscy byli zgodni, że wędrówki górskie uczą wytrwałości i uświadamiają, na jak wiele nas stać.

Wtorek (29.08.)
MAGURA MAŁASTOWSKA – ZDYNIA

Z Magury Małastowskiej wyruszyliśmy do Zdyni. Podczas wędrówki zatrzymaliśmy się w kościele świętych Filipa i Jakuba Apostołów w Sękowej, który pochodzi z 1520 roku. Atmosfera póĽnogotyckiej świątyni skłoniła nas do rozważań na temat wieloreligijności i wielokulturowości. Po obiedzie w ośrodku w Zdyni odbyły się spotkania w grupach, podczas których uczestnicy rozmawialiśmy o sensie cierpienia.

Środa (30.08.)
ZDYNIA
W środę rano wybraliśmy się na wycieczką górską w okolicach Zdyni, podczas której wdrapaliśmy się na szczyt Kozie Żebro. Wieczorem dzieliliśmy się refleksjami na temat miłości i przyjaĽni w tekstach Jana Pawła II.

Czwartek (31.08.)
ZDYNIA – WYSOWA ZDRÓJ

Mimo mgły i deszczu wyruszyliśmy do Wysowej. Szliśmy szlakiem wzdłuż granicy słowackiej. Zajęło nam to więcej czasu niż przewidywaliśmy, ale i tak – mimo nie najlepszej – pogody zdobyliśmy Jaworzynę Konieczniańska (881 m n.p.m.).

Piątek (1.09.)
WYSOWA ZDRÓJ

Tego dnia odwiedzili nas goście. Dzień zaczęliśmy od dyskusji na temat systemów politycznych w oparciu o fragmenty encykliki Jana Pawła II Centensimus annus. Pierwszy gość – Piotr Dardziński, dyrektor CMJPII, przeprowadził wykład na temat filozofii społecznej. Po obiedzie, razem z dyrektorem, wybraliśmy się na spacer do parku. Z racji tego, że Wysowa Zdrój jest miejscowością uzdrowiskową, nie omieszkaliśmy spróbować wód leczniczych. Najlepsza okazała się wody „Józef” i „Henryk”, które ze względu na małą zawartość siarki nie odstraszały zapachem, tak jak „Franciszek” czy „Aleksander”. Po obiedzie obozowicze gościliśmy dominikanina z Karkowa – o. Jarosława Kupczaka, który opowiadał o Ľródłach filozoficznych teologii Jana Pawła II. Wieczorem odbyło się spotkanie z Marią Rybicką i Teresą Malecką ze „¦rodowiska”, które wspominały wędrówki tej grupy górskich z ks. Karolem Wojtyłą, zwanym przez ich członków „wujkiem”. Opowieści o wyprawach „wujka” ze studentami były pełne wzruszających i zabawnych anegdot. Dzięki nim jeszcze bardziej doceniliśmy wartość wędrowania „ papieskim szlakiem”.

Sobota (2.09.)
WYSOWA ZDRÓJ

Rano o. Jarosław Kupczak OP przeprowadził wykład na temat teologii ciała w nauce Jana Pawła II. Opowiadał o tym, że dowartościowanie ciała ludzkiego przez Ojca ¦więtego było przełomem w dziedzinie teologii. Tłumaczył również, że miłość to dar z siebie dla drugiej osoby. – Żeby komuś ofiarować siebie, trzeba siebie posiadać – wyjaśniał. – Posiadanie siebie to osiągnięcie odpowiedniego stopnia dojrzałości, odpowiedzialności oraz budowanie własnej tożsamości. Po wykładzie i dyskusji, rozpoczęły się przygotowania do mszy polowej. Drewniany stolik został przykryty białym obrusem, wokół niego ustawiono ławki, ołtarz zdobił bukiet polnych kwiatów i krzyż z dwóch patyczków. Podczas kazania o. Jarosław tłumaczył, iż każdy posiada talenty, które musi odkryć i rozwijać. Uroczysta msza na zakończenie obozu i odśpiewana „Barka” umocniły w nas poczuciu wspólnoty. Po mszy wyruszyliśmy na ostatnią wycieczkę górską z Wysowej na Ostry Wierch, a następnie na Lackową (997 m n.p.m.) – najwyższy szczyt Beskidu Niskiego. Wieczorem przyszedł czas na podsumowanie Papieskiej Szkoły. Przy ognisku dziękowaliśmy sobie za wspólne wędrowanie.

Niedziela (3.09.)
Po porannej mszy św. i śniadaniu wyruszyliśmy busem z Wysowej, by wieczorem znaleĽć się z powrotem w Warszawie.

 

Opublikowano 13.12.2007

ZOBACZ RÓWNIEŻ

„Uczyń z życia arcydzieło” – czy wiecie, czym zainspirowane jest hasło, które uczyniliśmy jednym z ważnych drogowskazów naszej pracy?
2 kwietnia przypada 19. rocznica śmierci Jana Pawła II. Z tej okazji przygotowaliśmy publikacje skupiające się na temacie przemijania i poświęcenia. Zapraszamy także na kolejną debatę w ramach projektu „Porozmawiajmy o człowieku”
Śmierć drugiej osoby nie musi kojarzyć jedynie z bólem i cierpieniem, a hospicjum z miejscem do umierania.
Życzymy Wam pokoju, nadziei oraz sił do zmieniania świata na lepsze

Klikając „Zgadzam się” udzielasz zgody na przetwarzanie Twoich danych osobowych dotyczących Twojej aktywności na naszej witrynie w celach analitycznych, zapewnienia prawidłowego działania funkcjonalności z serwisów społecznościowych oraz serwerów treści. Szczegółowy opis celów i zakresu przetwarzanych danych znajdziesz tutaj.