Warszawski wielkopostny festiwal, którego organizatorem jest Centrum Myśli Jana Pawła II, a współtwórcami byli Piotr Duda i Marek Pasieczny, istnieje od 2008. Jego pierwotna nazwa „Gorzkie Żale” odwołuje się do nabożeństwa ułożonego w XVIII w. przez patrona stolicy – bł. Władysława z Gielniowa – śpiewanego w każdą niedzielę Wielkiego Postu. Jest ono medytacją Pasji Chrystusa w dialogu z Jego Matką – podobnie jak dawne misteria pasyjne i utwory muzyczne pochodzące z liturgii, przypominane zawsze w ramach tradycyjnego nurtu festiwalu Gorzkie Żale.
Nazwa „Nowe Epifanie”, dodana w 2016 r., nawiązuje do „nowych epifanii piękna”, o których pisał Jan Paweł II w Liście do artystów (1999). Jako polski poeta i dramatopisarz Papież patronuje Festiwalowi, który łączy duchowość i sztukę. Epifania to objawienie, a jednocześnie olśnienie i zachwyt ukazaniem się w świecie tego, co boskie i wieczne. Także to, co najpiękniejsze i nieśmiertelne w sztuce europejskiej, zainspirowane zostało objawieniem przemieniającej mocy i piękna zmartwychwstania Chrystusa, Boga i człowieka, nieprzedstawialnego w przedstawionym. Nowa epifania piękna, w każdym wydarzeniu festiwalowym, jest również ambitnym celem naszej wspólnej wielkopostnej pokuty artystycznej – poszerzającej percepcję i uzdrawiającą serca, zaślepione przywiązaniem do tego, co ziemskie tylko i przyziemne.
Organizatorzy uprzedzają, że jest to „festiwal, który uwiera”. Niepokoi, drażni lub nawet gorszy niektórych przez to, że jest on pod każdym względem zainspirowany dialogiem. Łączy bowiem średniowieczne misteria z awangardowymi nieraz inscenizacjami, wydarzenia parateatralne, takie jak performance lub happening kulinarny, z teologiczną dyskusją o filmie, tradycyjne ludowe pieśni religijne i muzykę współczesną, sztuki wizualne i warsztaty plastyczne dla dzieci. Również wśród artystów i prelegentów, polskich i zagranicznych, są zawsze tacy, którzy deklarują agnostycyzm a nawet ateizm, wyznają różne religie lub uprawiają teologię z pogranicza katolickiej ortodoksji.
Oczkiem w głowie dyrektorów i koordynatorów Festiwalu (do 2014 roku Marek Pasieczny, Michał Mizera i Małgorzata Wilczewska; od 2015 do 2019 Redbad Klijnstra, a od 2015 Paweł Dobrowolski i Maciej Omylak) są premiery i nowe wykonania dawnych utworów. Coraz więcej wydarzeń festiwalowych powstaje w koprodukcji CMJPII (dyrektorzy: Michał Senk, a wcześniej Michał Łuczewski, Norbert Szczepański, Piotr Dardziński) z teatrami oraz instytucjami kultury, w Polsce i za granicą, z parafiami i kościołami.
Każda edycja Festiwalu (nie było go w latach 2011 i 2015) ma własny motyw, który jest inspiracją dla zaproszonych do współpracy artystów, a jednocześnie wspólnym mianownikiem festiwalowych wydarzeń. Są to motywy biblijne i wielkopostne, jak krzyż (2008), kuszenie (2009), śmierć (2012), 40 dni na pustyni (2014) lub powiązane z nimi utwory literackie, jak „Piekło” Dantego (2010) czy „Faust” Goethego (2013), a ostatnio proste i uniwersalne, ale też wieloznaczne symbole, jak skrzyżowanie (2016), matka (2017), król (2018) i Judasz (2019), Maria Magdalena (2020), apokalipsa (2021) i Jezus (2022).
W sprzedaży są już bilety na 15. edycję Festiwalu Nowe Epifanie, która odbędzie się w dniach 14 lutego-24 marca w Warszawie. Hasłem przewodnim tegorocznej edycji są słowa z Ewangelii św. Łukasza „Czemu jesteście zmieszani?”. Jezus zadaje to pytanie zaskoczonym uczniom, dając im do zrozumienia, że nie powinni mieć żadnej wątpliwości co do zmartwychwstania. Tegoroczna tematyka skupia się wokół trudnych tematów choroby, bólu, cierpienia, śmierci i żałoby. To sytuacje, które często wprawiają nas w stan zmieszania i konsternacji, dlatego chcemy, by wydarzeniom towarzyszyły powyższe słowa z Biblii.
W programie spektakle teatralne, koncerty muzyki dawnej, a w tym roku także pokazy filmowe.
Dowiedz się wiecej 
