Jan Paweł II od 1994 r. regularnie organizował Światowe Spotkania Rodzin. Odbywały się one co 3 lata: w Rzymie (1994, 2000), w Rio de Janeiro (1977) i w Manilii (2003). Ostatnie – już bez Jana Pawła, a z Benedyktem XVI – odbyło się w 2005 r. w Walencji.
Jan Paweł II o rodzinie:
+ Adhortacja apostolska Familiaris consortio – o zadaniach rodziny chrześcijańskiej w świecie współczesnym (1981).
+ List do rodzin Gratissimam sane (1994)
Pośród tych wielu dróg rodzina jest drogą pierwszą i z wielu względów najważniejszą. Jest drogą powszechną, pozostając za każdym razem drogą szczególną, jedyną i niepowtarzalną, tak jak niepowtarzalny jest każdy człowiek. Rodzina jest tą drogą, od której nie może on się odłączyć. Wszak normalnie każdy z nas w rodzinie przychodzi na świat, można więc powiedzieć, że rodzinie zawdzięcza sam fakt bycia człowiekiem. A jeśli w tym przyjściu na świat oraz we wchodzeniu w świat człowiekowi brakuje rodziny, to jest to zawsze wyłom i brak nad wyraz niepokojący i bolesny, który potem ciąży na całym życiu. Tak więc Kościół ogarnia swą macierzyńską troską wszystkich, którzy znajdują się w takich sytuacjach, ponieważ dobrze wie, że rodzina spełnia funkcję podstawową. Wie on ponadto, iż człowiek wychodzi z rodziny, aby z kolei w nowej rodzinie urzeczywistnić swe życiowe powołanie. Ale nawet kiedy wybiera życie w samotności — to i tutaj rodzina pozostaje wciąż jak gdyby jego egzystencjalnym horyzontem jako ta podstawowa wspólnota, na której opiera się całe życie społeczne człowieka w różnych wymiarach aż do najrozleglejszych. Czyż nie mówimy również o „rodzinie ludzkiej”, mając na myśli wszystkich na świecie żyjących ludzi? (List do rodzin Gratissimam sane)
Czy wiesz? Kościół szczególną troską otacza rodzimy w Święto Świętej Rodziny ¬ – przypada ono w ostatnią niedzielę roku po Bożym Narodzeniu, a gdy takiej nie ma, uroczystość wypada 31 grudnia
Skromny dom w Nazarecie to dla każdego wierzącego, a szczególnie dla rodzin chrześcijańskich prawdziwa szkoła Ewangelii. Podziwiamy tu urzeczywistnienie się zamysłu Boga, by uczynić z rodziny zwartą wspólnotę życia i miłości; tutaj uczymy się, że każda chrześcijańska komórka rodzinna ma być małym «Kościołem domowym», w którym jaśnieją cnoty ewangeliczne. Skupienie i modlitwa, wzajemne zrozumienie i szacunek, osobista dyscyplina i wspólna asceza, duch ofiary, praca i solidarność — to typowe cechy Rodziny Nazaretańskiej, które czynią z niej wzór każdego naszego ogniska domowego. (Rozważanie przed modlitwą Anioł Pański, 30 XII 2001)
 |
Jan Paweł II List do Rodzin. List do Dzieci Edycja Św. Pawła 2006 Są to niezwykle serdeczne i wyjątkowe listy, które Papież skierował do rodzin i do dzieci w czasie Roku Rodziny (1994). Jak mówi sam Ojciec Święty, listy te stanowią dogodną okazję, aby zapukać do drzwi wszystkich domów, aby się z wszystkimi spotkać i przekazać szczególne pozdrowienie. |
